De reden waarom ik deze keer op mijn blog aandacht wil besteden aan het onderwerp risicomanagement heeft er mee te maken dat men te vaak een aanvang neemt met zaken en beslissingen neemt over zaken, zonder duidelijk in beeld te hebben wat de risico's zijn.
Recent werd ik geconfronteerd met een discussie over het onderbrengen van een database met belangrijke informatie bij een derde partij, een hosting partij. Toen er navraag werd gedaan of er een brede risicoanalyse was uitgevoerd (waaronder op de locatie) werd gemeld dat die er was. Uit een daarop volgend gesprek bleek uiteindelijk dat die er niet was. Het feit dat er geen risicoanalyse werd opgesteld betekent, dat de eigenaar van de informatie zich moet afvragen of hij de database daar wel wil plaatsen. Kan en durft hij het risico te nemen.
In brede zin is het van belang risicomanagement aan de voorkant van elk proces te zetten en feitelijk een belangrijk onderdeel van je procesvoering binnen een bedrijf of organisatie te laten zijn, zodat voorkomen wordt dat er achteraf maatregelen moeten worden genomen.
Risicomanagement dekt misschien niet alles af, maar geeft je wel een indicatie waar de belangrijkste bedreigingen zich voor kunnen doen. Een zaak van gezond verstand dus om risicomanagement toe te passen.
Een werkelijk zeer interessant boek om meer over risicomanagement te weten te komen is het 'Handboek Risicomanagement' van Urjan Claassen. Ik heb eerder al de recensie van dit boek op deze blog geplaatst.
woensdag 30 oktober 2013
maandag 28 oktober 2013
We zullen wel altijd achter de feiten aan lopen!
Vandaag stond er een artikel in het Algemeen Dagblad over de explosieve stijging van het aantal cyberaanvallen op tal van instellingen, waaronder de Overheid. Dat was ook te verwachten omdat de kennis en de techniek toeneemt. Als daarmee niet in gelijke tred een organisatie zijn verdedigingsmechanismen op peil houdt, is dat vragen om problemen.
Hoeveel systemen draaien er niet op oude software en hoe makkelijk is het gebruik te maken van de later geconstateerde gaten in die verouderde software? Hoe afhankelijk zijn we niet van systemen geworden en hoe hangen die met elkaar samen? Voor een hacker is het, hij/zij hoeft zich tenslotte nergens aan te houden, zoeken naar dat gat in de keten waardoor ze langzaam binnen kunnen dringen en kunnen doordringen tot het uiteindelijke doel.
Dat betekent dat jezelf wel kunt denken dat alles goed beschermd is, maar dat je voorbij loopt aan de risico's op de koppelvlakken. Tenslotte hebben we niet een groot systeem wat alles aan kan, maar hebben we te maken met vele systemen die met elkaar verbonden zijn, van elkaar afhankelijk zijn en om reden aan elkaar gekoppeld zijn.
Wat is er dan belangrijk om te doen? Je kunt geen slotgracht of kasteel om alle data bouwen. Het is naar mijn mening wel belangrijk dat de echte data waar het omgaat - meestal ongeveer 20% - goed is beschermd. Dat betekent wel toegang hebben tot de data en er mee kunnen werken, binnen alle veiligheidsmaateregelen die daar voor gelden, maar een 'zero footprint' achterlaten op het gebruikte medium. Ergo via beveiligde en gemonitorde lijnen data kunnen benaderen in beveiligde datacentra en die na gebruik weer kunnen afsluiten achter 'hermetisch gesloten' kluisdeuren.
Hoeveel systemen draaien er niet op oude software en hoe makkelijk is het gebruik te maken van de later geconstateerde gaten in die verouderde software? Hoe afhankelijk zijn we niet van systemen geworden en hoe hangen die met elkaar samen? Voor een hacker is het, hij/zij hoeft zich tenslotte nergens aan te houden, zoeken naar dat gat in de keten waardoor ze langzaam binnen kunnen dringen en kunnen doordringen tot het uiteindelijke doel.
Dat betekent dat jezelf wel kunt denken dat alles goed beschermd is, maar dat je voorbij loopt aan de risico's op de koppelvlakken. Tenslotte hebben we niet een groot systeem wat alles aan kan, maar hebben we te maken met vele systemen die met elkaar verbonden zijn, van elkaar afhankelijk zijn en om reden aan elkaar gekoppeld zijn.
Wat is er dan belangrijk om te doen? Je kunt geen slotgracht of kasteel om alle data bouwen. Het is naar mijn mening wel belangrijk dat de echte data waar het omgaat - meestal ongeveer 20% - goed is beschermd. Dat betekent wel toegang hebben tot de data en er mee kunnen werken, binnen alle veiligheidsmaateregelen die daar voor gelden, maar een 'zero footprint' achterlaten op het gebruikte medium. Ergo via beveiligde en gemonitorde lijnen data kunnen benaderen in beveiligde datacentra en die na gebruik weer kunnen afsluiten achter 'hermetisch gesloten' kluisdeuren.
zaterdag 26 oktober 2013
Recensie 'Creëer zelf je ideale baan' van Karen Romme
Onderstaand mijn recensie van het boek 'Creëer zelf je ideale baan' van Karen Romme welke in de loop van de week zal worden geplaatst op www.managementboek.nl
Aan zo’n boek, daar heb je wat aan als beginnende ondernemer! Karen Romme leidt je op een boeiende wijze door het landschap van het ‘beginnend ondernemerschap’ in haar boek ‘Creëer zelf je ideale baan!’ In het boek wordt een reëel beeld geschetst van de uitdagingen, de valkuilen, de hoogtepunten maar ook de dieptepunten van het creëren van een/je ideale baan. Ik zou zeggen neem de moeite om eerst dit boek te lezen voor je verder gaat met het najagen van je droom!
Als je de tijd hebt en ook neemt en je combineert dit boek van Karen Romme met boeken als ‘Opdrachtgever gezocht’ en ‘Leidingnemen’ van Jan Willem van de Brink en Maarten van Os, of met boeken als ‘Fouten maken (mag) moet’ van Remko van der Drift en ‘Ondernemen met Lef ‘ van Arko van Brakel en nog een paar andere boeken die er zijn, dan ben je goed toegerust om een overwogen keuze te maken op weg naar het creëren van je ideale baan.
Ik gaf hierboven aan ‘als je tijd hebt’, als dat niet het geval is dan heb je met dit boek een pareltje in handen die je prima op weg kan helpen om de juiste afwegingen te maken. Door haar prettige schrijfstijl is het boek goed te lezen en voelen de wat lastigere onderwerpen minder zwaar aan. Hoewel ook die laatste, wat zwaardere onderwerpen, zeer serieus zijn bedoeld.
De inhoud van het boek vertoont, wat mij betreft, een logische opbouw. Zo wordt in het eerste hoofdstuk aandacht besteed aan het kennismaken met z(z)p en het ondernemerschap. De drijfveren om die stap te maken als het gaat om verantwoordelijk te zijn voor je eigen tijd, het eigen product wat je voortbrengt en het geld dat je wilt gaan investeren. Het is vooral het gevoel van vrijheid, weg zijn onder het juk van je baas, die mensen aanzet om ondernemer te worden. Vervolgens daagt de auteur je uit om een keuze te maken hoe jouw ideale baan eruit zal zien: zelfstandige zonder personeel, zelfstandige met partner of andere rechtsvormen.
Zoals ook in andere boeken wordt opgemerkt vindt Karen Romme het van belang dat je goed nadenkt over welk product je op de markt zet, in welk deel van de markt je het product wilt gaan wegzetten en hoe je daar klanten denkt te verwerven. Vanuit eigen ervaring is de auteur eerlijk en nuchter genoeg om ook de nadelen van het ondernemerschap aan de lezer voor te leggen, zoals: de F’s’. Bijvoorbeeld de F van frustratie. Als je als ondernemer wat tegenzit in je bedrijf treft het jou ook als mens. ‘Jij bent immers je bedrijf, het is jouw droom die je aan het verwezenlijken bent en daarbij wil je geen tegenslagen hebben’, zo stelt de auteur. De tweede F is de Fiscus. Vanuit het ondernemerschap ontstaat er met de fiscus een geheel andere relatie. In loondienst krijg je keurig een nettobedrag overgemaakt, maar op het moment dat je gaat ondernemen gaan er andere regels gelden. Op heldere wijze legt Karen Romme die uit. Een derde F is de van Financiële onzekerheid. Je begint, geheel afhankelijk of je product aanslaat en daarnaast ben je ook afhankelijk van de betaalwijze van de klanten. Het kan dus zijn dat je als ondernemer een onregelmatig inkomen hebt waar je rekening mee moet houden. En dan is er nog een vierde F, die van Futiliteiten, zoals marketing/acquisitie en bijvoorbeeld administratie. In het boek wordt daarover gezegd: ‘De futiliteiten wennen nooit, die blijven een ergernis. Dat is het ondernemerscorvee waar je niet onderuit kunt!’
Het prettige van dit boek is dat de auteur ook aandacht besteed aan het geven van rekenvoorbeelden als het gaat om winstberekeningen en een onderwerp als sociale zekerheden. Tenslotte wordt ook niet nagelaten om te noemen wat er gedaan kan/zou moeten worden als faillissement dreigt of is uitgesproken.
Wat mij betreft is dit een compleet boek voor een beginnend ondernemer, een soort handleiding hoe het ondernemerschap werkt/ in elkaar zit. Het is boeiend geschreven en bevat ook eigen ervaringen van Karen Romme, wat het boek – wat mij betreft – waardevoller en interessanter maakt. Het is zeker een boek wat ik iedereen zou aanraden die op het punt staat het roer om te gooien om iets voor zichzelf te gaan beginnen.
Over Dick Bos
Dick Bos (1958) studeerde onder andere Rechten aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en Bedrijfskunde aan de NCOI Business School (MBA). Daarnaast voltooide hij naast tal van managementcursussen de opleiding tot gecertificeerd compliance officer bij het NIBE-SVV. Hij is werkzaam als kwartiermaker voor het opzetten van een Beveiligingsautoriteit binnen het ministerie van Veiligheid en Justitie.
Aan zo’n boek, daar heb je wat aan als beginnende ondernemer! Karen Romme leidt je op een boeiende wijze door het landschap van het ‘beginnend ondernemerschap’ in haar boek ‘Creëer zelf je ideale baan!’ In het boek wordt een reëel beeld geschetst van de uitdagingen, de valkuilen, de hoogtepunten maar ook de dieptepunten van het creëren van een/je ideale baan. Ik zou zeggen neem de moeite om eerst dit boek te lezen voor je verder gaat met het najagen van je droom!
Als je de tijd hebt en ook neemt en je combineert dit boek van Karen Romme met boeken als ‘Opdrachtgever gezocht’ en ‘Leidingnemen’ van Jan Willem van de Brink en Maarten van Os, of met boeken als ‘Fouten maken (mag) moet’ van Remko van der Drift en ‘Ondernemen met Lef ‘ van Arko van Brakel en nog een paar andere boeken die er zijn, dan ben je goed toegerust om een overwogen keuze te maken op weg naar het creëren van je ideale baan.
Ik gaf hierboven aan ‘als je tijd hebt’, als dat niet het geval is dan heb je met dit boek een pareltje in handen die je prima op weg kan helpen om de juiste afwegingen te maken. Door haar prettige schrijfstijl is het boek goed te lezen en voelen de wat lastigere onderwerpen minder zwaar aan. Hoewel ook die laatste, wat zwaardere onderwerpen, zeer serieus zijn bedoeld.
De inhoud van het boek vertoont, wat mij betreft, een logische opbouw. Zo wordt in het eerste hoofdstuk aandacht besteed aan het kennismaken met z(z)p en het ondernemerschap. De drijfveren om die stap te maken als het gaat om verantwoordelijk te zijn voor je eigen tijd, het eigen product wat je voortbrengt en het geld dat je wilt gaan investeren. Het is vooral het gevoel van vrijheid, weg zijn onder het juk van je baas, die mensen aanzet om ondernemer te worden. Vervolgens daagt de auteur je uit om een keuze te maken hoe jouw ideale baan eruit zal zien: zelfstandige zonder personeel, zelfstandige met partner of andere rechtsvormen.
Zoals ook in andere boeken wordt opgemerkt vindt Karen Romme het van belang dat je goed nadenkt over welk product je op de markt zet, in welk deel van de markt je het product wilt gaan wegzetten en hoe je daar klanten denkt te verwerven. Vanuit eigen ervaring is de auteur eerlijk en nuchter genoeg om ook de nadelen van het ondernemerschap aan de lezer voor te leggen, zoals: de F’s’. Bijvoorbeeld de F van frustratie. Als je als ondernemer wat tegenzit in je bedrijf treft het jou ook als mens. ‘Jij bent immers je bedrijf, het is jouw droom die je aan het verwezenlijken bent en daarbij wil je geen tegenslagen hebben’, zo stelt de auteur. De tweede F is de Fiscus. Vanuit het ondernemerschap ontstaat er met de fiscus een geheel andere relatie. In loondienst krijg je keurig een nettobedrag overgemaakt, maar op het moment dat je gaat ondernemen gaan er andere regels gelden. Op heldere wijze legt Karen Romme die uit. Een derde F is de van Financiële onzekerheid. Je begint, geheel afhankelijk of je product aanslaat en daarnaast ben je ook afhankelijk van de betaalwijze van de klanten. Het kan dus zijn dat je als ondernemer een onregelmatig inkomen hebt waar je rekening mee moet houden. En dan is er nog een vierde F, die van Futiliteiten, zoals marketing/acquisitie en bijvoorbeeld administratie. In het boek wordt daarover gezegd: ‘De futiliteiten wennen nooit, die blijven een ergernis. Dat is het ondernemerscorvee waar je niet onderuit kunt!’
Het prettige van dit boek is dat de auteur ook aandacht besteed aan het geven van rekenvoorbeelden als het gaat om winstberekeningen en een onderwerp als sociale zekerheden. Tenslotte wordt ook niet nagelaten om te noemen wat er gedaan kan/zou moeten worden als faillissement dreigt of is uitgesproken.
Wat mij betreft is dit een compleet boek voor een beginnend ondernemer, een soort handleiding hoe het ondernemerschap werkt/ in elkaar zit. Het is boeiend geschreven en bevat ook eigen ervaringen van Karen Romme, wat het boek – wat mij betreft – waardevoller en interessanter maakt. Het is zeker een boek wat ik iedereen zou aanraden die op het punt staat het roer om te gooien om iets voor zichzelf te gaan beginnen.
Over Dick Bos
Dick Bos (1958) studeerde onder andere Rechten aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en Bedrijfskunde aan de NCOI Business School (MBA). Daarnaast voltooide hij naast tal van managementcursussen de opleiding tot gecertificeerd compliance officer bij het NIBE-SVV. Hij is werkzaam als kwartiermaker voor het opzetten van een Beveiligingsautoriteit binnen het ministerie van Veiligheid en Justitie.
Interessante link
NSA luistert ons af!
We zouden wel heel naïef zijn om te veronderstellen dat dit nooit zou gebeuren. Werd het in het verleden meer heimelijk gedaan, zo hebben de huidige grootmachten miljoen en miljarden over om permanent te worden geïnformeerd over en te kunnen reageren op mogelijke dreigingen.
Laten we wel wezen de Amerikanen willen en kunnen zich geen tweede 9/11 veroorloven. Binnen de USA gaat de bevolking er van uit dat de Overheid in staat moet zijn om hen te beschermen tegen mogelijke bedreigingen. Dat hoeft tegenwoordig minder met fysieke observaties van mensen maar kan, nu veel mensen gebruik maken van internet en andere vormen van datacommunicatie, bijna vanuit de luie stoel.
Het verzamelen van data is een, maar hoe er mij om te gaan is een andere vraag. Op deze miljarden gigabites moet zeer vernuftige software worden losgelaten om \grote hoeveelheden data te kunnen analyseren. Ook dat is niet nieuw en wordt al ruim binnen de bedrijfsleven en overheid toegepast. Waar het risico hem in zit is als data op onzorgvuldige wijze met elkaar wordt verbonden, zoals in het geval van een inval van een Amerikaans arrestatieteam in een huis waar toevallig het volgende gebeurde:
De moeder was op zoek naar een nieuwe snelkookpan;
De Zoon las wat over de aanslag in Boston en
De vader was op zoek naar een nieuwe rugzak t.b.v. de vakantie
Als u denkt dat dit niet heeft plaatsgevonden en een verzinsel is, kijk dan eens op deze link:
http://www.ad.nl/ad/nl/5595/Digitaal/article/detail/3485880/2013/08/02/Vrouw-ziet-arrestatieteam-verschijnen-na-googelen-op-snelkookpan.dhtml
Dat gevoel van Big Brother is watching you laat een zeker onbehaaglijk gevoel achter. Als je wat wil weten kom het dan gewoon vragen, de deur staat open!
Laten we wel wezen de Amerikanen willen en kunnen zich geen tweede 9/11 veroorloven. Binnen de USA gaat de bevolking er van uit dat de Overheid in staat moet zijn om hen te beschermen tegen mogelijke bedreigingen. Dat hoeft tegenwoordig minder met fysieke observaties van mensen maar kan, nu veel mensen gebruik maken van internet en andere vormen van datacommunicatie, bijna vanuit de luie stoel.
Het verzamelen van data is een, maar hoe er mij om te gaan is een andere vraag. Op deze miljarden gigabites moet zeer vernuftige software worden losgelaten om \grote hoeveelheden data te kunnen analyseren. Ook dat is niet nieuw en wordt al ruim binnen de bedrijfsleven en overheid toegepast. Waar het risico hem in zit is als data op onzorgvuldige wijze met elkaar wordt verbonden, zoals in het geval van een inval van een Amerikaans arrestatieteam in een huis waar toevallig het volgende gebeurde:
De moeder was op zoek naar een nieuwe snelkookpan;
De Zoon las wat over de aanslag in Boston en
De vader was op zoek naar een nieuwe rugzak t.b.v. de vakantie
Als u denkt dat dit niet heeft plaatsgevonden en een verzinsel is, kijk dan eens op deze link:
http://www.ad.nl/ad/nl/5595/Digitaal/article/detail/3485880/2013/08/02/Vrouw-ziet-arrestatieteam-verschijnen-na-googelen-op-snelkookpan.dhtml
Dat gevoel van Big Brother is watching you laat een zeker onbehaaglijk gevoel achter. Als je wat wil weten kom het dan gewoon vragen, de deur staat open!
vrijdag 25 oktober 2013
Theory of Constrains, simpel Lean of Lean Six Sigma?
Bekend is dat de lean methodiek uit de Toyota fabrieken voortkomt. Men was daar op zoek naar een werkproces waarbij waarde werd toegevoegd aan elke stap binnen de keten/het proces en geen waarde tussendoor verloren ging.
Het was niet anders dan met alle zintuigen open door een fabriek lopen, met mensen spreken en zien waar bottle necks zitten die het productieproces frustreren. Met Lean Six Sigma werd daar een rekenkundig model aan toegevoegd. Waarvan de uitkomsten gepresenteerd worden in een grafiek.
Het komt op mij over als een wat kille manier van evalueren, methodologisch en rekenkundig misschien zeer interessant maar het ontbeert de "human touch". Werken is mensenwerk en mensen in beweging krijgen doe je niet door rekenkundige modellen, dat doe je door leiderschap. Dat doe je soms door empathie, dat doe je door mensen op hun verantwoordelijkheden te wijzen, door duidelijk te zijn, door het voorbeeld te geven, door afspraken te maken, door verantwoordelijkheid te geven en te nemen.
woensdag 23 oktober 2013
Fouten maken (mag) moet van Remko van der Drift
'Iets meer dan honderd bladzijden voor een boek met een onderwerp dat eigenlijk voor zichzelf spreekt!' dat zou mijn conclusie kunnen zijn van het boek 'Fouten maken (mag) moet' van Remko van der Drift. Toch is het in al zijn eenvoud treffend en een leuk boek om te lezen.
Wil je van je fouten leren dan moet je die ook durven maken, dat is de kern van 'Fouten maken (mag) moet'. Dat betekent dat je bereid moet zijn om uit je comfortzone te treden, om je kwetsbaar op te stellen om vooruit te komen.
In zijn boek besteedt Remko van der Drift onder andere aandacht aan het feit dat het maken van fouten mag. Bovendien zijn ze nagenoeg onvermijdelijk. Het wordt pas lastig als je krampachtig omgaat met de leerervaring naar aanleiding van de fouten. Daarnaast zijn fouten relatief, iets dat jij als fout interpreteert komt voort uit jouw verwachting, jouw interpretatie, jouw sociale- en/of jouw culturele context. Als je je realiseert dat fouten maken onvermijdelijk en relatief is, heb je een eerste stap gezet om ze als zinvol en nuttig te zien.
Wil je echt iets van je eigen fouten of fouten in het algemeen leren, dan moet je in staat zijn om ze vanuit een helikopterview te beschouwen. Een vraag die zich dan kan voordoen is: 'Welke les valt er te leren uit deze fout?' Maar het voorgaande kan alleen als je de nodige afstand kunt innemen en bewaren.
In het boek wordt uitgelegd dat naast perfectionisme, faalangst en zelfrechtvaardiging de neiging om te blijven zitten in je comfortzone het vierde mechanisme is om er voor te zorgen dat er geen fouten worden gemaakt. Deze comfortzone wordt omschreven als een denkbeeldige rustige plek waar je je veilig voelt en graag de dingen doet waar je goed in bent en die je kunt beheersen. Je weet dat je in je comfortzone zit als je niet veel moeite hoeft te doen voor datgene wat je aan het doen bent. Het tegenovergestelde daarvan is de panic zone, dat is de plaats waar je wordt geconfronteerd met zaken die je niet beheerst. Neem als voorbeeld je eerste rijles, je eerste aanmaning om een boete te betalen of je eerste spreekbeurt in een vreemde taal. Daartussen bevindt zich de stretch zone. Op de grens tussen deze stretchzone en de panic zone ervaar je meer stress dan voldoening, omdat daar de uitdaging het grootst is. Om als individu te groeien is er niets mis mee om af en toe jezelf eens tegen te komen zo lang de spanning niet onnodig lang voortduurt en er een leermoment aan vastzit, zodat de leerervaring je weer in je comfortzone brengt.
Om ons te prikkelen geeft Remko van der Drift een aantal passende quotes van bekende en onbekende personen, zoals van J.F. Kennedy: 'Only those who dare to fail miserably can achieve greatly' of 'We onderdrukken onze spontane opwellingen, we censureren onze fantasie, we leren onszelf als “doorsnee” te presenteren en we verwoesten ons talent – dan lacht niemand ons uit', van Keith Johnstone.
Het boek wordt verrijkt met grappige leermethodieken en groepsspelen om te gebruiken en mensen te verlokken om te reageren waardoor er ruimte voor discussie ontstaat.
In het boek sprak mij het navolgende voorbeeld mij het meest aan: ”De Baskische 24-jarige atleet Iván Fernandéz Anaya deed eind 2012 mee aan een cross-country race in Burlada, Navarra. Het ging goed en hij liep op de tweede plaats, een paar meter achter Olympisch kampioen Abel Mutai. Vlak voor de finish zag Iván dat de Keniaanse atleet, per ongeluk, zachter ging lopen. Dit gebeurde ongeveer tien meter voor de eindstreep. Abel Mutai dacht waarschijnlijk dat hij al over de finish was gelopen. Iván rende door en kwam vlak achter hem. 'Zal ik gebruik maken van de fout van Abel Mutai en hem hard voorbij sprinten en daarmee winnen?' Iván bedacht zich. Hij bleef achter Abel Mutai lopen. Met gebaren leidde hij de Keniaan naar de eindstreep en liet hem als eerste finishen.” Een daarbij passende quote in het boek luidt: 'De sleutel tot winnen? Het spel verliezen.'
Remko van der Drift daagt de lezer uit om hem te wijzen op fouten in zijn boek. Ik vond er een in de een na laatste zin van de derde paragraaf op bladzijde 76. Ik kan me echter niet aan de indruk onttrekken dat de auteur dat bewust heeft gedaan om de lezer te prikkelen!
'Fouten maken (mag) moet' is in zijn eenvoud knap geschreven en voorzien van passende illustraties en herkenbare leermomenten. Eigenlijk gewoon een leuk boek om tussendoor te lezen.
Over Dick Bos
Dick Bos (1958) studeerde onder andere Rechten aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en Bedrijfskunde aan de NCOI Business School (MBA). Daarnaast voltooide hij naast tal van managementcursussen de opleiding tot gecertificeerd compliance officer bij het NIBE-SVV. Hij is werkzaam als kwartiermaker voor het opzetten van een Beveiligingsautoriteit binnen het ministerie van Veiligheid en Justitie.
Interessante link
dinsdag 22 oktober 2013
Gezondheidscheck bedrijven !
Binnen de Overheid maken we er al gebruik van! Het gaat daarbij om de zogenaamde gateway reviews waarbij een team van experts binnen een aantal dagen door middel van een rapportage aangeeft of een project of programma op de goede weg zit. Is er naar alle redelijkheid te verwachten dat het einddoel wordt behaald.
Bij auto's doet zich het zelfde fenomeen voor namelijk de APK. Bij grote bedrijven kennen we de accountantscontroles, maar zou het niet handig zijn voor een bedrijf om af en toe, zeg een maal per jaar, een expert of een aantal experts uit te nodigen om de thermometer in het bedrijf te steken. Dan wel duidelijk op de hoofdprocessen zodat er een onafhankelijk beeld wordt geschetst hoe het bedrijf er voor staat. Dat hoeft niet veel te kosten maar kan wel veel (in meerdere opzichten) opbrengen. Lijkt me niet onzinnig, wat is uw mening?
Bij auto's doet zich het zelfde fenomeen voor namelijk de APK. Bij grote bedrijven kennen we de accountantscontroles, maar zou het niet handig zijn voor een bedrijf om af en toe, zeg een maal per jaar, een expert of een aantal experts uit te nodigen om de thermometer in het bedrijf te steken. Dan wel duidelijk op de hoofdprocessen zodat er een onafhankelijk beeld wordt geschetst hoe het bedrijf er voor staat. Dat hoeft niet veel te kosten maar kan wel veel (in meerdere opzichten) opbrengen. Lijkt me niet onzinnig, wat is uw mening?
maandag 21 oktober 2013
Adviseren of coachen?
Naar mijn mening zitten bedrijven op dit moment niet te wachten op coaches! Om te overleven gaat het er nu veel meer om:
1) Hoe draait mijn bedrijf?
2) Heb ik te veel of genoeg mensen?
3) Heb ik te veel of genoeg voorraden?
3) Hoe loopt het met mijn orderstroom?
4) Hoe loopt het met mijn crediteuren en debiteuren?
5) Wat is mijn visie voor de komende tijd?
6) Welke uitdagingen zie ik reëel voor mij?
Dat gaat verder dan coachen en vraagt om luisteren en adviseren. Weten dat het om mensenwerk gaat. Weten dat elke keuze iets kost? Dat het vooral gaat om de juiste keuze. Geen ingewikkelde turbotaal maar de naakte waarheid.
1) Hoe draait mijn bedrijf?
2) Heb ik te veel of genoeg mensen?
3) Heb ik te veel of genoeg voorraden?
3) Hoe loopt het met mijn orderstroom?
4) Hoe loopt het met mijn crediteuren en debiteuren?
5) Wat is mijn visie voor de komende tijd?
6) Welke uitdagingen zie ik reëel voor mij?
Dat gaat verder dan coachen en vraagt om luisteren en adviseren. Weten dat het om mensenwerk gaat. Weten dat elke keuze iets kost? Dat het vooral gaat om de juiste keuze. Geen ingewikkelde turbotaal maar de naakte waarheid.
Vreemde aanpak bij het innen van gemeentelijke belastingen!
In mijn adviespraktijk werd ik met het volgende geconfronteerd. Een van de huurders van een kamerunit in een appartementencomplex wordt aangeslagen voor de gemeentebelastingen. Dat laatste echter niet alleen voor hemzelf maar ook voor de omliggende 'gehuurde' units op dezelfde galerij. Navraag leerde mij dat de gemeente zich baseert op een uitspraak van de Hoge Raad die niets zegt over de wijze van invordering maar over het opleggen van de juistheid van de vordering zelf.
Wat gebeurt er nu? In de gemeentelijke basisadministratie (GBA) wordt, door de afdeling Belastingen van de gemeente, nagekeken wie degene is die het langste als huurder staat ingeschreven binnen het appartementencomplex en aan hem wordt de heffing opgelegd. Vervolgens mag hijzelf bij de andere huurders de penningen op gaan halen. Wat gebeurt er nu als er tussentijds mutaties zijn? vroeg ik aan een ambtenaar bij de betreffende gemeente. 'Jammer voor betrokkene, maar dat is zijn probleem en dan moet hij zijn vorderingsrecht, ten opzichte van de andere huurders, maar gaan uitoefenen'. Wat nu als een van de huurders, overigens allemaal studenten, naar het buitenland is vertrokken en die aangeeft jammer dan, ik ben er niet meer zoek het maar lekker uit? Dat betekent, volgens de betreffende ambtenaar, dat mijn cliënt die kosten zal moeten dragen. Bizarre ontwikkelingen!
De gemeente heeft voor deze aanpak gekozen. Mijn cliënt of wie dan ook heeft daar geen invloed op. Was dat anders geregeld zei de betreffende ambtenaar, bijvoorbeeld door de verschuldigde penningen mee te nemen in de verhuurprijs van de unit, dan zou dat betekenen dat de individuele huurder geen kwijting zou kunnen aanvragen bij de gemeente op grond van het feit dat hij/zij armlastig is. Dus had men binnen de gemeente maar besloten om te handelen zoals mijn cliënt nu is overkomen.
Een Overheid die alle mogelijkheden aan zijn kant heeft, zoals het GBA, kiest er - volgens mij vanuit gemakzucht - voor een van de huurders op te zadelen met het innen van de penningen die feitelijk op de individuele huurders/het gehuurde object drukken. Daarnaast hebben zowel de Overheid als de Verhuurder het beste zicht op de mutaties als ook de financiën en middelen om de 'eventueel' gederfde penningen te vorderen.
De huidige praktijk is wat mij betreft uiterst ongepast!
Wat gebeurt er nu? In de gemeentelijke basisadministratie (GBA) wordt, door de afdeling Belastingen van de gemeente, nagekeken wie degene is die het langste als huurder staat ingeschreven binnen het appartementencomplex en aan hem wordt de heffing opgelegd. Vervolgens mag hijzelf bij de andere huurders de penningen op gaan halen. Wat gebeurt er nu als er tussentijds mutaties zijn? vroeg ik aan een ambtenaar bij de betreffende gemeente. 'Jammer voor betrokkene, maar dat is zijn probleem en dan moet hij zijn vorderingsrecht, ten opzichte van de andere huurders, maar gaan uitoefenen'. Wat nu als een van de huurders, overigens allemaal studenten, naar het buitenland is vertrokken en die aangeeft jammer dan, ik ben er niet meer zoek het maar lekker uit? Dat betekent, volgens de betreffende ambtenaar, dat mijn cliënt die kosten zal moeten dragen. Bizarre ontwikkelingen!
De gemeente heeft voor deze aanpak gekozen. Mijn cliënt of wie dan ook heeft daar geen invloed op. Was dat anders geregeld zei de betreffende ambtenaar, bijvoorbeeld door de verschuldigde penningen mee te nemen in de verhuurprijs van de unit, dan zou dat betekenen dat de individuele huurder geen kwijting zou kunnen aanvragen bij de gemeente op grond van het feit dat hij/zij armlastig is. Dus had men binnen de gemeente maar besloten om te handelen zoals mijn cliënt nu is overkomen.
Een Overheid die alle mogelijkheden aan zijn kant heeft, zoals het GBA, kiest er - volgens mij vanuit gemakzucht - voor een van de huurders op te zadelen met het innen van de penningen die feitelijk op de individuele huurders/het gehuurde object drukken. Daarnaast hebben zowel de Overheid als de Verhuurder het beste zicht op de mutaties als ook de financiën en middelen om de 'eventueel' gederfde penningen te vorderen.
De huidige praktijk is wat mij betreft uiterst ongepast!
woensdag 16 oktober 2013
Lastig om de juiste keuze te maken, zzp'er of zmp'er en wat is het product waar je voor wilt gaan?
Ik heb nu al een tijdje een eigen adviesbureau en loop elke keer weer tegen de nodige belemmeringen aan. In de eerste plaats heb ik door mijn huidige baan, het adviesbureau heb ik er naast, onvoldoende tijd over om het gedegen op te pakken. Daarnaast vind ik het ontzettend lastig om een keuze te maken voor welk product ik nu uiteindelijk wil gaan en voor welke niche. Door een langdurige werkervaring bij de Rijksoverheid en een aantal gedegen opleidingen denk je de markt volledig aan te kunnen, niks is minder waar. Het maken van keuzes is belangrijk.
Het meest lastige probleem is echter dat ik meer een expert ben dan dat het mij zonder meer gegeven is om een bedrijf binnen te lopen, mijn bedrijf te presenteren en met een opdracht naar buiten te gaan. Ik kan mij zo voorstellen dat er meer mensen zijn die daar last van hebben?
Maar hoe kom je nu zo ver om toch die stap te maken en het ideale doel te bereiken om als zelfstandig ondernemer aan de slag te gaan. Er zijn ongetwijfeld adviezen genoeg en ik hoor er graag meer, maar ik zit nu meer op de toer om van zzp'er richting zmp'er over te stappen. Het verschil is duidelijk een zelfstandige zonder personeel versus een zelfstandige met partner. Het elkaar inspireren lijkt me waardevol om een bedrijf van de grond te trekken, maar wel met behoud van een grote mate van zelfstandigheid.
Nu nog het product wat vanuit het bedrijf moet/kan worden aangeboden? Ik neig daarin steeds meer naar een stevig adviseurschap voor bedrijven en organisaties. Onbelast naar het management luisteren, met alle zintuigen open door het bedrijf wandelen en met de nodige bagage een duidelijke indruk neerleggen. Niet direct een advies, dat komt later, het gaat er in eerste instantie om dat het beeld wordt herkend en dat de vinger op de gevoelige plek(-ken) werd gelegd. Pas dan kan aan een veranderingsproces worden gewerkt.
Het meest lastige probleem is echter dat ik meer een expert ben dan dat het mij zonder meer gegeven is om een bedrijf binnen te lopen, mijn bedrijf te presenteren en met een opdracht naar buiten te gaan. Ik kan mij zo voorstellen dat er meer mensen zijn die daar last van hebben?
Maar hoe kom je nu zo ver om toch die stap te maken en het ideale doel te bereiken om als zelfstandig ondernemer aan de slag te gaan. Er zijn ongetwijfeld adviezen genoeg en ik hoor er graag meer, maar ik zit nu meer op de toer om van zzp'er richting zmp'er over te stappen. Het verschil is duidelijk een zelfstandige zonder personeel versus een zelfstandige met partner. Het elkaar inspireren lijkt me waardevol om een bedrijf van de grond te trekken, maar wel met behoud van een grote mate van zelfstandigheid.
Nu nog het product wat vanuit het bedrijf moet/kan worden aangeboden? Ik neig daarin steeds meer naar een stevig adviseurschap voor bedrijven en organisaties. Onbelast naar het management luisteren, met alle zintuigen open door het bedrijf wandelen en met de nodige bagage een duidelijke indruk neerleggen. Niet direct een advies, dat komt later, het gaat er in eerste instantie om dat het beeld wordt herkend en dat de vinger op de gevoelige plek(-ken) werd gelegd. Pas dan kan aan een veranderingsproces worden gewerkt.
dinsdag 15 oktober 2013
Mijn data in een cloud? Gevoelsmatig lijkt het niet te beheren/controleren!
Een cloud is feitelijk het (virtueel) opslaan van gegevens, niet op de eigen computer maar bij een provider, waarbij de gegevens op elk moment benaderbaar en te bewerken zijn op de eigen computer. Neem als voorbeeld Instagram of Dropbox waarin documenten maar bijvoorbeeld ook foto's met elkaar gedeeld kunnen worden.
Maak je gebruik van social media of maak je gebruik van een online 'harde schijf', dan maak je in feite gebruik van Cloud Services (Zie ook het artikel van KPN: 'Wat is de cloud in de praktijk' op nu.nl)
Laatst zag ik iemand die een foto van zijn paspoort had gemaakt die hij via Dropbox overal op kan roepen, bijvoorbeeld als hij in het buitenland zijn paspoort zou zijn kwijtgeraakt.
Groot voordeel is onder andere dat de eigen opslagsystemen niet 'over' belast worden en of uitgebreid behoeven te worden.
Zelf ben ik niet zo'n liefhebber van het cloud gebeuren dat zal vast te maken hebben met het feit dat ik geen controle meer heb over mijn data, het gevoel althans dat niet meer te hebben. Ik denk dat ik eerder zal gaan voor een Virtual Private Cloud waar de servers worden beheerd door een trusted party die in kan spelen op mijn behoeften.
Beetje ouderwets, vast, maar ik voel er wel lekker bij.
Maak je gebruik van social media of maak je gebruik van een online 'harde schijf', dan maak je in feite gebruik van Cloud Services (Zie ook het artikel van KPN: 'Wat is de cloud in de praktijk' op nu.nl)
Laatst zag ik iemand die een foto van zijn paspoort had gemaakt die hij via Dropbox overal op kan roepen, bijvoorbeeld als hij in het buitenland zijn paspoort zou zijn kwijtgeraakt.
Groot voordeel is onder andere dat de eigen opslagsystemen niet 'over' belast worden en of uitgebreid behoeven te worden.
Zelf ben ik niet zo'n liefhebber van het cloud gebeuren dat zal vast te maken hebben met het feit dat ik geen controle meer heb over mijn data, het gevoel althans dat niet meer te hebben. Ik denk dat ik eerder zal gaan voor een Virtual Private Cloud waar de servers worden beheerd door een trusted party die in kan spelen op mijn behoeften.
Beetje ouderwets, vast, maar ik voel er wel lekker bij.
maandag 14 oktober 2013
Het zal macro economisch wel ingewikkelder in elkaar zitten, maar toch ...
Mij besluipt het gevoel, dat het permanent spreken over miljarden bezuinigingen niet alleen desastreus is voor het investeringsklimaat in Nederland, maar ook op geen enkele wijze bijdraagt aan het oplossen van het daadwerkelijke probleem. Het doet dan ook wat bijzonder aan als je de regeringspartijen ziet vergaderen met een aantal oppositiepartijen om de Rijksbegroting voor 2014 van voldoende steun te voorzien in de Tweede Kamer en de Eerste Kamer.
Wat mij betreft zijn de wijzigingen die werden aangebracht interessant voor het electoraat van de drie oppositiepartijen, maar wat levert dat nu daadwerkelijk op?
Nog meer snijden bij de ministeries, een kleinere overheid, hoe valt dat dan te rijmen met het creëren van 50.000 arbeidsplaatsen als er eventueel door de exercities ambtenaren hun baan verliezen. Wat levert dat op? Weer meer belasting op het gebruik van auto's? Tja, dat is al tijden de melkkoe! Schoolboeken gratis, mooi voor het gemiddelde gezin in Nederland (met twee kinderen) maar wat betekent dat voor de gezinnen van de mede-Nederlanders met veel grotere gezinnen. Ook de gezondheidszorg komt er slecht vanaf, nu is er een wildgroei aan producten ontstaan (vanuit de markt gedreven weliswaar) maar we zitten op dit moment met een vergrijzende bevolking, is het reëel hen met deze extra kosten te confronteren?
Het is mijn indruk dat de kern van het probleem eerder in de euro zit. Jaren geleden binnengehaald als ideale munt voor en ten behoeve van de handel. Geen wisselkoers verlies meer en gemakkelijk even over de grens betalen. Maar wat is die andere kant van de euromunt? Die 'ene' eurokoers die hoog gehouden moet worden om te kunnen concurreren met bijvoorbeeld de dollar. Mogelijk zie ik het te simpel, maar laat ik u de volgende vragen voorleggen:
'Als de economieën in het Noorden van Europa sterk zijn en als het ware de eurokoers daar 2,2 tegen de dollar staat, wat betekent dat dan voor de Oostelijke en Zuidelijke economieën als die 0,4 tegen de dollar staan?'
'Betekent dat dan ook dat de Noordelijke economieën vooral investeren om de gezamenlijke euro-koers hoog te houden?'
'Is het dan niet beter om een eurozone van sterke economieën bijeen te brengen en uit de brede euro zone te stappen, om te voorkomen om mee gesleurd te worden in dreigende faillissementen?'
Is de Euro nu een vloek geworden in plaats van een zegen?
Wat mij betreft zijn de wijzigingen die werden aangebracht interessant voor het electoraat van de drie oppositiepartijen, maar wat levert dat nu daadwerkelijk op?
Nog meer snijden bij de ministeries, een kleinere overheid, hoe valt dat dan te rijmen met het creëren van 50.000 arbeidsplaatsen als er eventueel door de exercities ambtenaren hun baan verliezen. Wat levert dat op? Weer meer belasting op het gebruik van auto's? Tja, dat is al tijden de melkkoe! Schoolboeken gratis, mooi voor het gemiddelde gezin in Nederland (met twee kinderen) maar wat betekent dat voor de gezinnen van de mede-Nederlanders met veel grotere gezinnen. Ook de gezondheidszorg komt er slecht vanaf, nu is er een wildgroei aan producten ontstaan (vanuit de markt gedreven weliswaar) maar we zitten op dit moment met een vergrijzende bevolking, is het reëel hen met deze extra kosten te confronteren?
Het is mijn indruk dat de kern van het probleem eerder in de euro zit. Jaren geleden binnengehaald als ideale munt voor en ten behoeve van de handel. Geen wisselkoers verlies meer en gemakkelijk even over de grens betalen. Maar wat is die andere kant van de euromunt? Die 'ene' eurokoers die hoog gehouden moet worden om te kunnen concurreren met bijvoorbeeld de dollar. Mogelijk zie ik het te simpel, maar laat ik u de volgende vragen voorleggen:
'Als de economieën in het Noorden van Europa sterk zijn en als het ware de eurokoers daar 2,2 tegen de dollar staat, wat betekent dat dan voor de Oostelijke en Zuidelijke economieën als die 0,4 tegen de dollar staan?'
'Betekent dat dan ook dat de Noordelijke economieën vooral investeren om de gezamenlijke euro-koers hoog te houden?'
'Is het dan niet beter om een eurozone van sterke economieën bijeen te brengen en uit de brede euro zone te stappen, om te voorkomen om mee gesleurd te worden in dreigende faillissementen?'
Is de Euro nu een vloek geworden in plaats van een zegen?
zaterdag 12 oktober 2013
Wie heeft er behoefte aan de naakte waarheid?
Recent werd ik geattendeerd op het boek 'Getting naked' van Patrick Lencioni. De uitleg die ik erbij kreeg sprak mij zeer aan en hopelijk krijg ik het boek snel in handen.
Het past in de lijn van denken die ik de laatste tijd heb ontwikkeld namelijk dat dure consultants niet altijd waardevol zijn. Misschien wel bij de grote bedrijven omdat zij snel resultaat verwachten en daar veel geld voor over hebben of puur omdat het makkelijk is een ander de schuld te kunnen geven als het toch mislukt.
Wat mij betreft gaat het er meer om en daarom voel ik mij als adviseur aangetrokken tot het MKB om blanco een bedrijf binnen te kunnen stappen. Wel met de nodige bagage in je rugzak maar vooral geïnteresseerd zijn in wat die ander te vertellen heeft. Dat er ook momenten zijn dat je kunt zeggen 'Ik snap niks van je business, maar leg het mij eens uit, want als ik het niet begrijp dan zal een ander het waarschijnlijk ook niet begrijpen.' Getting naked betekent dan vooral ik wil je ontmoeten zoals ik ben en ik geef je terug wat en hoe ik het ervaar.
Dat betekent ook vooral kritiekloos zijn. Fouten kunnen en mogen gemaakt worden zolang er maar van wordt geleerd en het je uitdaagt om verder te kijken dan je comfortzone (zie bijvoorbeeld 'Fouten maken (mag) moet van Remko van der Drift).
Tja dat is wat ik wil: 'Adviseur zijn voor het MKB om te begrijpen, begrepen te worden en te ontwikkelen!'
Het past in de lijn van denken die ik de laatste tijd heb ontwikkeld namelijk dat dure consultants niet altijd waardevol zijn. Misschien wel bij de grote bedrijven omdat zij snel resultaat verwachten en daar veel geld voor over hebben of puur omdat het makkelijk is een ander de schuld te kunnen geven als het toch mislukt.
Wat mij betreft gaat het er meer om en daarom voel ik mij als adviseur aangetrokken tot het MKB om blanco een bedrijf binnen te kunnen stappen. Wel met de nodige bagage in je rugzak maar vooral geïnteresseerd zijn in wat die ander te vertellen heeft. Dat er ook momenten zijn dat je kunt zeggen 'Ik snap niks van je business, maar leg het mij eens uit, want als ik het niet begrijp dan zal een ander het waarschijnlijk ook niet begrijpen.' Getting naked betekent dan vooral ik wil je ontmoeten zoals ik ben en ik geef je terug wat en hoe ik het ervaar.
Dat betekent ook vooral kritiekloos zijn. Fouten kunnen en mogen gemaakt worden zolang er maar van wordt geleerd en het je uitdaagt om verder te kijken dan je comfortzone (zie bijvoorbeeld 'Fouten maken (mag) moet van Remko van der Drift).
Tja dat is wat ik wil: 'Adviseur zijn voor het MKB om te begrijpen, begrepen te worden en te ontwikkelen!'
maandag 7 oktober 2013
Zonder netwerk is het lastig
Dat viel vies tegen. PC opstarten en er dan achterkomen dat het internet er uit ligt. Geen teken van leven meer, modem kapot? Na zeer prettig gesprek bij Verdonck Klooster & associates naar de mediamarkt. Bij thuiskomst de verwachting dat alles het snel weer zou doen. Maar nee, heb ik een WiFi-router meegenomen en geen modem en router. Die moet dus terug, naar alternatief gezocht maar die werkt ook niet gelet op de instellingen van de provider. Uiteindelijk komt er nu over drie werkdagen een modem met alles er op en er aan van de provider (inclusief WiFi en beveiliging). Tja dan zie je weer eens hoe afhankelijk je bent van het goedwerken van deze apparatuur en dus kwetsbaar. Even drie dagen minder internet, erg. Niet zo zeer voor mij ik ben er voor mijn werk niet van afhankelijk, maar voor een ander vast wel.
zondag 6 oktober 2013
Met een druk is de geschiedenis weg
Tja het artikel van vanmorgen was in een vingerbeweging verdwenen en dat is nu precies wat er ook kan gebeuren met het maken van een verkeerde beslissing binnen een bedrijf.
Ik heb sterk het gevoel dat er behoefte is aan deskundigheid om de oprichters en eigenaren van MKB-bedrijven bij te staan bij het nemen van voor hun belangrijke bedrijfsbeslissingen. Geen nieuwe managementtheorieën, maar een goed opgeleide professional die vooral luistert, reflecteert en adviseert.
Er zijn te veel consultants die de een na de andere theorie binnen willen kruien, of dat nu "scrum" is "leen six sigma" of iets anders (lees bijvoorbeeld 'Bullshit management II' van Jos Verveen). Het brengt je als eigenaar van een bedrijf niet veel verder. Het levert wel verwarring op als je je afvraagt of dit de methode is om je bedrijf beter te laten functioneren. Wie begrijpt mijn vraag en kan naast mij komen staan om die goed onder woorden te brengen (zie bijvoorbeeld 'Leidingnemen' van Jan Willem van den Brink en Maarten van Os).
Kort en goed, waar het binnen een organisatieverandering -wat mij betreft - omgaat is:
1) Heb oog voor waar je vandaan komt, waarom je het bedrijf hebt opgezet, wat je wilt en wat je duidelijk niet wilt;
2) Heb oog voor waar je naartoe wilt, geen roze wolken maar een nuchter en te behalen punt op de horizon;
3) Heb oog voor de veranderingen die in het bedrijf moeten worden doorgevoerd omdat punt op de horizon te bereiken (de organisatiebenadering) Welke werkprocessen moeten bijvoorbeeld worden veranderd/gewijzigd/verwijderd);
4) Heb oog voor de mensen (de mensbenadering) indien 3 en 4 niet in evenwicht zijn, ga je het niet bereiken. Je bereikt een schijnbare verandering die zich later tegen je keert omdat die verandering niet goed in de organisatie is ingedaald;
5) Wees duidelijk of een verandering noodzakelijk of mogelijk is. Het eerste is dwingend, het tweede geeft meer ruimte en een overeenkomstige houding/betrokkenheid van werknemers (zie 'Systemisch transitie management' van Maaike Thiecke en Bianca van der Zeeuw).
Naar mijn mening dient bij elke verandering een reflectie plaats te vinden namelijk: Komt dit nog overeen met de oorspronkelijke uitgangspunten waarom ik dit bedrijf heb opgestart, gaat het me helpen mijn doelen te behalen en voel 'ik' mij hier goed bij?
Zelfanalyse en bedrijfsanalyse dus, een noodzaak wat mij betreft!
www.dickbosadvies.nl
NB Mijn bedrijf Dick Bos advies richt zich voornamelijk op het Midden- en Kleinbedrijf.
Ik heb sterk het gevoel dat er behoefte is aan deskundigheid om de oprichters en eigenaren van MKB-bedrijven bij te staan bij het nemen van voor hun belangrijke bedrijfsbeslissingen. Geen nieuwe managementtheorieën, maar een goed opgeleide professional die vooral luistert, reflecteert en adviseert.
Er zijn te veel consultants die de een na de andere theorie binnen willen kruien, of dat nu "scrum" is "leen six sigma" of iets anders (lees bijvoorbeeld 'Bullshit management II' van Jos Verveen). Het brengt je als eigenaar van een bedrijf niet veel verder. Het levert wel verwarring op als je je afvraagt of dit de methode is om je bedrijf beter te laten functioneren. Wie begrijpt mijn vraag en kan naast mij komen staan om die goed onder woorden te brengen (zie bijvoorbeeld 'Leidingnemen' van Jan Willem van den Brink en Maarten van Os).
Kort en goed, waar het binnen een organisatieverandering -wat mij betreft - omgaat is:
1) Heb oog voor waar je vandaan komt, waarom je het bedrijf hebt opgezet, wat je wilt en wat je duidelijk niet wilt;
2) Heb oog voor waar je naartoe wilt, geen roze wolken maar een nuchter en te behalen punt op de horizon;
3) Heb oog voor de veranderingen die in het bedrijf moeten worden doorgevoerd omdat punt op de horizon te bereiken (de organisatiebenadering) Welke werkprocessen moeten bijvoorbeeld worden veranderd/gewijzigd/verwijderd);
4) Heb oog voor de mensen (de mensbenadering) indien 3 en 4 niet in evenwicht zijn, ga je het niet bereiken. Je bereikt een schijnbare verandering die zich later tegen je keert omdat die verandering niet goed in de organisatie is ingedaald;
5) Wees duidelijk of een verandering noodzakelijk of mogelijk is. Het eerste is dwingend, het tweede geeft meer ruimte en een overeenkomstige houding/betrokkenheid van werknemers (zie 'Systemisch transitie management' van Maaike Thiecke en Bianca van der Zeeuw).
Naar mijn mening dient bij elke verandering een reflectie plaats te vinden namelijk: Komt dit nog overeen met de oorspronkelijke uitgangspunten waarom ik dit bedrijf heb opgestart, gaat het me helpen mijn doelen te behalen en voel 'ik' mij hier goed bij?
Zelfanalyse en bedrijfsanalyse dus, een noodzaak wat mij betreft!
www.dickbosadvies.nl
NB Mijn bedrijf Dick Bos advies richt zich voornamelijk op het Midden- en Kleinbedrijf.
Wel eens gehoord van systemisch transitiemanagement?
Beste lezers,
Onderstaande recensie heb ik geschreven na het lezen van het boek systemisch transitiemanagement. Dit is een van de boeken die mij gevormd heeft om anders te kijken naar organisatieverandering.
Veel lees plezier.
Dit is een van die boeken die je niet mag missen! In eerste instantie geen idee waar het naar toe zou kunnen gaan met dit boek, maar naar mate ik de bladzijden van het boek ‘Systemisch transitie management’ omsloeg, werd het uiterst boeiend. Je merkt naar mate je het boek leest dat de auteurs Maaike Thiecke en Bianca van der Zeeuw over heel veel ervaring beschikken. Zet die bril op die u via het boek, door hen, wordt aangeboden en ervaar/kijk naar het veranderingsproces van een systeem.
Toen ik het boek van Maaike Thiecke en Bianca van der Zeeuw opensloeg heb ik met recht gedacht weer zo’n theoretische verhandeling over verandermanagement. Wat moet ik met die bovenstroom en onderstroom discussie aan?
Maar naarmate je verder leest groeit het besef dat een ‘kille organisatorische’ bovenstroom verandering van een organisatie, je niet gaat helpen als je geen zicht hebt op en rekening houdt met die onderstroom. Een onderstroom die vaak op emoties drijft en een systeem laat meebewegen met een ingezette verandering, maar ook zo snel mogelijk weer terug doet keren naar de uitgangspositie om die te behouden.
Wil je daadwerkelijk veranderen dan moet je door een aantal fasen, met al de daarbij behorende gemakken en ongemakken, heen. Dat proces van veranderen begint bij de fase van urgentie. Die urgentie moet er zijn anders is er geen verandering en kabbelt alles rustig verder. Die urgentie kan volgens de auteurs op twee manieren gecreëerd worden; urgentie uit ambitie: het moet, want we willen niet anders, of urgentie uit noodzaak: het moet, want we kunnen niet anders. Dat betekent dan ook dat je bij een veranderingsopdracht bij de opdrachtgever/ eigenaar na moet gaan of de verandering mag of moet? Dat betekent tevens dat duidelijk moet zijn wat er van mensen wordt verwacht. Doe je dat niet dan worden ze vervelend en gaan ze zich verzetten of herkennen ze de urgentie niet. Omdat proces vlot te trekken zijn er diverse mogelijkheden om een organisatie in de ‘verander modes’ te krijgen, dat kan onder andere door enthousiasmeren, duidelijk en transparant zijn en grenzen stellen.
Een volgende fase is de loslaatfase. Een lastige fase omdat het oude vertrouwde moet worden losgelaten om op weg te gaan naar een onzekere nieuwe toekomst. Vragen die dan naar boven komen zijn: ‘Waarom veranderen, het ging toch goed?’of ‘We hebben dat al eens geprobeerd en het werkte niet?’of ‘De leiding weet het zelf niet en wat verwachten ze dan van ons?’ Er staat een zin in het boek die mij bij dit onderdeel intrigeerde, namelijk: ‘Systemen die gewend zijn om niet te verliezen, zijn daar ook heel goed in.’ Dat betekent in mijn woorden dat je met een duidelijk verhaal, duidelijke grenzen en duidelijk voorbeeld gedrag moet komen wil je in staat zijn het systeem op zijn minst in beweging te krijgen. Wees duidelijk wat je wilt en wees duidelijk wat er verdwijnt en wees alert op hevige reacties in deze fase, omdat die aangeven welke oude waarden zeer doen als deze worden verlaten.
De niet-weten fase is de volgende fase. Dat betekent eigenlijk dat de organisatie passief wordt en afwacht ‘we zullen het wel zien’ wat er staat te gebeuren. Op eens kunnen zeer bekwame professionals hun werk niet meer verrichten, wat ze vroeger moeiteloos deden. Het zijn logische reacties die je kunt voorspellen bespreekbaar kan en moet maken om eerder bij het nieuwe doel te komen. Je moet deze fase door zo is de mening van de auteurs en dat betekent volgens hen: ‘als er geen gedoe is, zorg dan dat er gedoe komt’, dan kan je managen.
De creatiefase is de fase op weg naar het einde of wel het nieuwe begin. Auteurs waarschuwen er voor dat je ook in deze fase moet managen het kan zo maar zijn dat – net zoals bij vissen – er een laatste hevige stuiptrekking volgt om toch nog terug te keren naar de oude situatie, de vrijheid van de vis terug in het water.
De laatste fase is de fase van het nieuwe begin. In deze fase is het van belang dat het nieuwe gedrag routine is geworden. Deze fase is niet voltooid eerder het gedrag is ingesleten als nieuw DNA in het systeem. Het nieuwe gedrag moet een automatisme worden, wil je kunnen zeggen dat de verandering gelukt is. Ondersteun de positieve veranderingen en beloon deze. Uit studies is bekend, zo stellen de auteurs, dat het leren van successen voor hersenen veel effectiever is dan het leren van fouten.
Dit boek is een absolute aanrader om te lezen. Waar in deze recensie stil is gestaan bij een aantal belangrijke onderwerpen in het proces van veranderen van het systeem, is er nog een proces onbeschreven gebleven en dat is het proces wat het met jou zelf als leider/eigenaar met de verandering doet. Het boek geeft je handgrepen om vat te krijgen op veranderingen en een bril/zienswijze om te herkennen hoe een systeem op veranderingen reageert. Persoonlijk vond ik het zeer leerzaam en heb ik het gelijk meegenomen als bagage in een coachingstraject waar een collega mij voor heeft gevraagd. Ik vind het een klasse boek!
Over Dick Bos
Dick Bos (1958) studeerde onder andere Rechten aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en Bedrijfskunde aan de NCOI Business School (MBA). Daarnaast voltooide hij naast tal van managementcursussen de opleiding tot gecertificeerd compliance officer bij het NIBE-SVV. Hij is werkzaam als kwartiermaker voor het opzetten van een Beveiligingsautoriteit binnen het ministerie van Veiligheid en Justitie.
Onderstaande recensie heb ik geschreven na het lezen van het boek systemisch transitiemanagement. Dit is een van de boeken die mij gevormd heeft om anders te kijken naar organisatieverandering.
Veel lees plezier.
Dit is een van die boeken die je niet mag missen! In eerste instantie geen idee waar het naar toe zou kunnen gaan met dit boek, maar naar mate ik de bladzijden van het boek ‘Systemisch transitie management’ omsloeg, werd het uiterst boeiend. Je merkt naar mate je het boek leest dat de auteurs Maaike Thiecke en Bianca van der Zeeuw over heel veel ervaring beschikken. Zet die bril op die u via het boek, door hen, wordt aangeboden en ervaar/kijk naar het veranderingsproces van een systeem.
Toen ik het boek van Maaike Thiecke en Bianca van der Zeeuw opensloeg heb ik met recht gedacht weer zo’n theoretische verhandeling over verandermanagement. Wat moet ik met die bovenstroom en onderstroom discussie aan?
Maar naarmate je verder leest groeit het besef dat een ‘kille organisatorische’ bovenstroom verandering van een organisatie, je niet gaat helpen als je geen zicht hebt op en rekening houdt met die onderstroom. Een onderstroom die vaak op emoties drijft en een systeem laat meebewegen met een ingezette verandering, maar ook zo snel mogelijk weer terug doet keren naar de uitgangspositie om die te behouden.
Wil je daadwerkelijk veranderen dan moet je door een aantal fasen, met al de daarbij behorende gemakken en ongemakken, heen. Dat proces van veranderen begint bij de fase van urgentie. Die urgentie moet er zijn anders is er geen verandering en kabbelt alles rustig verder. Die urgentie kan volgens de auteurs op twee manieren gecreëerd worden; urgentie uit ambitie: het moet, want we willen niet anders, of urgentie uit noodzaak: het moet, want we kunnen niet anders. Dat betekent dan ook dat je bij een veranderingsopdracht bij de opdrachtgever/ eigenaar na moet gaan of de verandering mag of moet? Dat betekent tevens dat duidelijk moet zijn wat er van mensen wordt verwacht. Doe je dat niet dan worden ze vervelend en gaan ze zich verzetten of herkennen ze de urgentie niet. Omdat proces vlot te trekken zijn er diverse mogelijkheden om een organisatie in de ‘verander modes’ te krijgen, dat kan onder andere door enthousiasmeren, duidelijk en transparant zijn en grenzen stellen.
Een volgende fase is de loslaatfase. Een lastige fase omdat het oude vertrouwde moet worden losgelaten om op weg te gaan naar een onzekere nieuwe toekomst. Vragen die dan naar boven komen zijn: ‘Waarom veranderen, het ging toch goed?’of ‘We hebben dat al eens geprobeerd en het werkte niet?’of ‘De leiding weet het zelf niet en wat verwachten ze dan van ons?’ Er staat een zin in het boek die mij bij dit onderdeel intrigeerde, namelijk: ‘Systemen die gewend zijn om niet te verliezen, zijn daar ook heel goed in.’ Dat betekent in mijn woorden dat je met een duidelijk verhaal, duidelijke grenzen en duidelijk voorbeeld gedrag moet komen wil je in staat zijn het systeem op zijn minst in beweging te krijgen. Wees duidelijk wat je wilt en wees duidelijk wat er verdwijnt en wees alert op hevige reacties in deze fase, omdat die aangeven welke oude waarden zeer doen als deze worden verlaten.
De niet-weten fase is de volgende fase. Dat betekent eigenlijk dat de organisatie passief wordt en afwacht ‘we zullen het wel zien’ wat er staat te gebeuren. Op eens kunnen zeer bekwame professionals hun werk niet meer verrichten, wat ze vroeger moeiteloos deden. Het zijn logische reacties die je kunt voorspellen bespreekbaar kan en moet maken om eerder bij het nieuwe doel te komen. Je moet deze fase door zo is de mening van de auteurs en dat betekent volgens hen: ‘als er geen gedoe is, zorg dan dat er gedoe komt’, dan kan je managen.
De creatiefase is de fase op weg naar het einde of wel het nieuwe begin. Auteurs waarschuwen er voor dat je ook in deze fase moet managen het kan zo maar zijn dat – net zoals bij vissen – er een laatste hevige stuiptrekking volgt om toch nog terug te keren naar de oude situatie, de vrijheid van de vis terug in het water.
De laatste fase is de fase van het nieuwe begin. In deze fase is het van belang dat het nieuwe gedrag routine is geworden. Deze fase is niet voltooid eerder het gedrag is ingesleten als nieuw DNA in het systeem. Het nieuwe gedrag moet een automatisme worden, wil je kunnen zeggen dat de verandering gelukt is. Ondersteun de positieve veranderingen en beloon deze. Uit studies is bekend, zo stellen de auteurs, dat het leren van successen voor hersenen veel effectiever is dan het leren van fouten.
Dit boek is een absolute aanrader om te lezen. Waar in deze recensie stil is gestaan bij een aantal belangrijke onderwerpen in het proces van veranderen van het systeem, is er nog een proces onbeschreven gebleven en dat is het proces wat het met jou zelf als leider/eigenaar met de verandering doet. Het boek geeft je handgrepen om vat te krijgen op veranderingen en een bril/zienswijze om te herkennen hoe een systeem op veranderingen reageert. Persoonlijk vond ik het zeer leerzaam en heb ik het gelijk meegenomen als bagage in een coachingstraject waar een collega mij voor heeft gevraagd. Ik vind het een klasse boek!
Over Dick Bos
Dick Bos (1958) studeerde onder andere Rechten aan de Erasmus Universiteit Rotterdam en Bedrijfskunde aan de NCOI Business School (MBA). Daarnaast voltooide hij naast tal van managementcursussen de opleiding tot gecertificeerd compliance officer bij het NIBE-SVV. Hij is werkzaam als kwartiermaker voor het opzetten van een Beveiligingsautoriteit binnen het ministerie van Veiligheid en Justitie.
Interessante link
Abonneren op:
Posts (Atom)