dinsdag 18 augustus 2015

Recensie: 'Op zoek naar de nieuwe Steve Jobs' van Nolan Bushnell

Lees je door het chauvinisme van het boek heen, dan staan in het boek: ‘Op zoek naar de nieuwe Steve Jobs’ van Nolan Bushnell best aardige levenslessen. Het boek leest makkelijk weg en is gelardeerd met herkenbare voorbeelden.

In eerste instantie dacht ik een boek in handen te hebben wat inzicht zou geven in hoe de opvolger van Steve Jobs voor Apple werd gerekruteerd. Dat bleek het dus in zijn geheel niet te zijn. De schrijver Nolan Bushnell, die Steve Jobs wel goed kent, heeft deze aansprekende titel: ‘Op zoek naar de nieuwe Steve Jobsgekozen om mensen te verleiden zijn boek te kopen. Commercieel slim gedaan!

Eerlijk gezegd was ik het boek na een aantal bladzijden al aardig zat. De zelfgenoegzaamheid en het chauvinisme van de schrijver namen de lust om verder te lezen weg. Ben je echter in staat daar doorheen te lezen dan zijn de 52 regels, noem het levenslessen, eigenlijk wel aardig.

Aan de andere kant moet je Nolan Bushnell die aan de wieg van de Atari spelcomputers stond ook wel de credits geven die hij zeker heeft verdiend.

Het boek ademt sterk de sfeer uit dat creativiteit binnen een organisatie en het aanwakkeren van creativiteit binnen mensen erg belangrijk is om vooruit te komen. Zo geeft de schrijver aan dat naar zijn mening een bedrijf zonder creativiteit geen bestaansrecht heeft. De wereld om een organisatie heen verandert zo snel dat het als consequentie heeft, dat als je vast zou houden aan bestaande producten, je gepasseerd wordt door de concurrentie.

Het is belangrijk dat er binnen een bedrijf een aantrekkelijke bedrijfssfeer hangt, dat trekt potentiële nieuwe werknemers aan. Nolan Bushnell zegt daarover: ‘Een goed bedrijf is een 24/7 reclamespot’. Beeldend wordt dit uitgedrukt door de anekdote dat Atari Steve Jobs niet vond, maar dat Steve Jobs Atari vond.

Een andere regel die in het boek wordt neergelegd is dat je er goed aan doet om buitenbeentjes aan te nemen. Vergeet niet dat de beste ideeën ooit honend zijn neergezet als: ‘Dat slaat helemaal nergens op.’ Als voorbeeld wordt in het boek genoemd de uitspraak van de voorzitter van de Raad van Bestuur van IBM die zou hebben gezegd: ‘Ik denk dat er een markt is voor ongeveer vijf computers.’

Wil je creatieve mensen blijven prikkelen dan moet je er voor zorgen dat de hersenen aan het werk blijven. Zorg er voor, zo zegt de schrijver, dat er altijd onbewuste processen zijn waar hun hersenen mee bezig zijn. Creatieve mensen pakken dat op en komen dan vaak tot geniale ideeën of praktische oplossingen.  

De laatste levensles waar ik aandacht voor wil vragen is de volgende. Bij te veel van ons is de creativiteit eruit getraind, omdat het tegendraads en non-conformistisch is. Als je mensen af en toe in staat stelt om spelletjes te spelen, zelfs tijdens een bespreking, dan biedt dat mensen even de gelegenheid om niet aan te sluiten en die delen van onze hersenen, waar we al jaren niet meer naar hebben omgekeken, weer eens te activeren.


Na de eerste ontgoocheling toch een leuk boek om te lezen, zeker als je de typisch Amerikaanse houding laat voor wat het is. De regels/levenslessen zijn herkenbaar en bieden handige aanknopingspunten voor managers.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten